Taniec brzucha (taniec arabski, taniec orientalny) jest to rodzaj tańca solowego, wykonywanego głównie, ale nie wyłącznie przez kobiety, popularnego na terenach Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. To pradawny taniec kobiet starożytnego Egiptu, wywodzący się z kultu bogini Izydy. Taniec ten łączy kuszące ruchy bioder z subtelnym ruchem rąk i od wieków robi niezwykłe wrażenie poprzez wyzwolenie tego, co najbardziej uwodzicielskie, zmysłowe i kobiece. Wzbogaca, zarówno na poziomie fizycznym jak i duchowym. Zapewnia przepływ czystej energii, stworzenie wewnętrznej harmonii oraz poczucie kobiecości. Równocześnie dobroczynnie wpływa na kręgosłup, wzrost giętkości ruchów i pozbycie się napięć. Przy dźwiękach porywającej orientalnej muzyki "taniec brzucha" jest doskonałą formą ćwiczeń i relaksu dla każdej kobiety. Egipt to kraj, gdzie sztuka ta rozwinęła się szczególnie i posiada wielowiekowe tradycje. Niektóre źródła podają właśnie ten kraj jako kolebkę tańca brzucha. Stamtąd pochodzi większość znanych i cenionych tancerek. W Egipcie wykształciły się różne style zaliczane do tańca brzucha min.: klasyczny styl kabaretowy, beledi, saidi - ar.: "raqs al assaya" czyli taniec z laską, taniec ze świecznikiem - arab.:"raqs al shamadan", malaya leff, hagalla. Znane egipskie tancerki to: Samia Gamal, Nagua Faud, Suahir Zaki, Dina, Lucy, Raqia Hassan. Innym krajem arabskim, w którym taniec brzucha jest bardzo popularny to Liban. Cenioną tancerką libańską jest Amani. W ostatnich latach taniec brzucha staje się coraz bardziej popularny na całym świecie. Poza granicami swojego pochodzenia rozwinął się szczególnie w takich krajach jak Niemcy, Brazylia i USA. W USA wykształciły się nawet dwa nowe style: tribal i american cabaret style. Znane amerykańskie tancerki to: Morocco, Jillina, Rachel Brice. Nazwa "taniec brzucha" nie jest jego nazwą oryginalną. W krajach arabskich taniec ten nazywa się "raqs sharqi" co można przetłumaczyć jako "taniec wschodni", "taniec orientalny" lub "raqs al hizzy". Nazwę "taniec brzucha" wprowadzili przedstawiciele cywilizacji zachodniej. Pierwszy raz użyto tego określenia w stosunku do tańca Ouled Nail tańczonego w miejscowości Bou Saada w Algierii. Charakteryzował się on tym, że tancerka poruszała wyłącznie mięśniem przepony. Potem to określenie rozszerzono na wszystkie tańce z Północnej Afryki oraz Bliskiego Wschodu, które wiązały się z charakterystyczną pracą brzucha tancerki. Taniec brzucha nie posiada żadnych spisanych reguł, jest sztuką żywą, która ciągle się rozwija i zmienia. Taniec wykonywany w poszczególnych krajach różni się nieznacznie między sobą, są to jednak różnice trudno zauważalne. Ze względu na kraj pochodzenia wyszczególnia się najczęściej style: egipski, libański, syryjski, turecki. Instrumenty używane do tworzenia tej muzyki to najczęściej lutnia (oud) i tabbla(darabuka).